Hani bir marş var; Alay Marşı, çoğu kimse bilir bestesini ve bir kaç satır sözünü…
Der ki;
"Annem beni yetiştirdi, bu ellere yolladı,
Al sancağı teslim etti, Allah'a ısmarladı…"
İşte bu marşı çok kere üzerime alınırım ben.
Gerçekten de annemin beni bu iş için doğurduğuna inanırım…
Eskiden beri böyle düşünüyormuşum ki; 1986 senesinde bu sözümü okumuş olan (genel yayın mürdürümüzdü) Dr. Sermet Altınayar büyüğümüzün;
"Demek ki sen bizler için Paşabahçe'de doğdun hee?" Dediğini ve gülerek beni sevdiğini hatırlıyorum…
Güzel bir hatıra benim için…
İnsan neye inanıyorsa o hayalinin ardından gidiyor ve nerede kendini buluyorsa oraya ait biliyor kendini…
Hep konuşuruz ya, insan "kalbinden" bağlanıyor!..
Aslında bu yazdığım, bir 22 Nisan yazısı…
22 Nisan tarihinde gazetemiz Türkiye yayın hayatına başlamış…
O sıralar annem beni büyütüyormuş…
Yıllar geçmiş aradan…
Bir çok istasyonda inip bindikten sonra trene; "Türkiye" isimli bir memlekete varmışım.
Ağzındaki gemi köpükler içinde bir at gibi direnmekteymişim o sıralar dizginlere, kontrol kabul etmek istemiyormuşum…
Hatta görünen iplerimi de bir kaç kere koparıp kaçmışım, ama ah o görünmeyenler!..
Yine bir 22 Nisan'mış…
Beni doğuran ve bezleyen ve besleyen ve süsleyen annem; doktorların son müdahalelerine de cevap verememiş!..
22 Nisan'da kurulmuş olan gazetemize beni emanet etmiş (eder gibi) 22 Nisan günü uçuuup gitmiş!..
Annem beni yetiştirdi, bu ellere yolladı,
Al sancağı teslim etti, Allah'a ısmarladı.
Boş oturma çalış dedi, hizmet eyle vatana
Sütüm sana helal olmaz, saldırmazsan düşmana.
Arş ileri, marş ileri, Türk askeri dönmez geri.
Yastığımız mezar taşı yorganımız taş olsun,
Biz bu yoldan döner isek, namus bize ar olsun
Ne şereftir ölmek bize bu güzel vatan için
Yanar yürek yurt aşkıyla daima için için
Arş ileri, marş ileri, Türk askeri dönmez geri.
(Beste: Rıfat Bey)
Benim hayatımda böyle ilginç tarih düşüşleri vardır.
Bir önemli günün gölgesi bir başka önemli günümün gölgesi üzerinde durmuştur, ki milyonda bir ihtimal, uğraşılsa denk gelmez…
Bugün de yine 22 Nisan'dı. Tam da annemin son nefesini verdiği saatlerde başka bir hastanedeydim. Tarihi hatırlayınca ürkmedim dersem, yalan olur!..
Sevgili doktor arkadaşım, aile hekimi Muhammed Göğüş; tüp tüp kan ve idrar ile yapılan tetkiklerimde bir anormallik tespit edemedi…
Boyun filmim ve MR'ım ise 2 buçuk sene öncekinden daha kötü değil…
Bunlar iyi haberler, şükürler olsun…
Dedim ya; bu bir 22 Nisan yazısıydı.
Kendi adıma ve rahmetli anneceğim adına dualarınızı beklerim…
Nisan ayı bereketli durmadan çiçek açıyor… İyi ki Türkiye Gazetesi var. İyi ki siz varsınız. İyi ki… Ve şükür ki sizleri bilmek bizlere nasip oldu 🙂 Sanman kim taleb-i devlet-i cah etmeğe geldik / Biz âleme bir yar için ah etmeğe geldik (Yenişehirli Avni Bey)
Abiciğim Allahu Teala kıymetli annenize gani gani rahmet eylesin, dualar dualar dualar… Çok geçmiş olsun 🙁 Allahu Teala acil şifalar versin. Sıhhat ve afiyet içinde razı olunan iş ve yazılarla bir arada olmamızı nasip etsin, amin 🙂 Sevgiler kere sevgiler, dualar kere dualar 🙂
Anneciğine Allahü teala rahmet eylesin, sana da hayırlı şifalar versin abiciğim… Ne mutlu o anneye ki, senin gibi bir evlat bırakmış ardında… Senin “Türkiye” isimli bir memlekete vardığın gibi, biz de “Stop” isimli bir memlekete ulaştık şükürler olsun ki… Sebeb-i saadetimizsin… O anneye biz teşekkür/biz dua etmeyelim de kim etsin?..
Hatırımdaydı ama yazamadım, elim varmadı nedense. İnsan, hatırlamak veya hatırlatmak istemese de, aslında zaten hiç unutmuyor… Onlar, her zaman hatırlanmayı bekliyorlar da, ondan mıdır acaba?
Annenizin mekanı cennet olsun. Farklı bir aya rastlasa da, gün itibariyle benim babamın vefatı da aynı zamana denk geliyor.
Bizler de anne/babayız. Bizler de ölümü tadıcıyız. Allah, ardımızdan bizleri hayırlarla hatırlayan, dua edebilen, yıllar sonra dahi düşününce gözleri dolabilen, Allah rızası için, bizleri mezarlarımızda yalnız bırakmayan evlatlar yetiştirebilmeyi nasip etsin.
Annenize bir Fatiha da benden gitti hemen şuan, Allah kabul etsin.
Annem üç gün daha yaşasaymış, annenizle aynı güne denk gelecekmiş vefat günleri. 19 nisan…
Benim annem de dua bekler sevgi ailesinden 🙂
Annenize Gani rahmetler diliyorum Muammer Erkul.
Size de geçmişler olsun.
Siz artık sadece kendinize ait değilsiniz.
Kendinize çok iyi bakın ve dikkat edin lütfen.
Ben annenize daima dua ediyorken, ayrıca; bugünlerde uçtuğunu bildiğim için daha yoğun olarak dualar ediyordum.
Aklımda 23 Nisan kalmıştı.
İnşallah dualarımızın ulaşması dileklerimle.
Ve de İnşallah mekanı cennet köşklerinde olsun.
Annenizle birlikte ebediyete intikal etmiş olanlarımızın cümlesine rahmetler diliyorum. Amiin.
Aldığınız her nefesin hayırlı olması temennilerimle…
Saygı, sevgi ve dualarımla selamlar… Sultan Yürük
Benim de kızımın doğum günü 22 nisan, ben onun mutluluğunu yaşarken o gün, nerelerde kimler üzülmüş meğer… Ama nisan ayında 2 amcamı, halamı, ve dedemi toprağa verdik yıllar önce… Her zaman derim; ONLAR GİTMEDİLER SADECE BİZ BURADA KALDIK! Hepsinin makamı cennet olsun. Kabirleri nurla dolsun. Allahü teala rahmetini esirgemesin üzerlerinden…
Abicim sana da ALLAH şifalar versin. Çok büyük geçmişler olsun. Rabb’im ailenize ve bizlere bağışlasın. Tüm ölmüşlerimiz için dua ile…
Üstadım; önce anneciğiniz için Rabbimden gani gani rahmet diledim. Dua ettim. Önce duadan evvel Peygamber Efendimiz için “Salavat-ı Şerife” okuyup sonra “Fatiha” bağışladım, yine “Salavat-ı Şerif”le duayı bitirdim. Bu şekilde DUA edilirse daha güzel olacağını okumuştum, sizlerle de paylaşmak, sizlere de öğretmek istedim…
Size de geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum. Kendinize iyi bakın.
Çünkü bizler “siz varsanız” bütünüz; siz yoksanız eksiğiz.
Sağlıcakla.
Savaşçı.
Ne zaman o geri dönülmesi mümkün olmayan gün gelse aklıma, -ki ömrümün en büyük armağanı olsa gerek, Yüce Rabbim hayatımın baharında o duyguyu kazıdı zihnime ve unutturmadı bana aldığım her nefesin son nefesim olabileceğini…
Belki de bu yüzden korktum hep, o gün gelmeden evvel tamamlayamamaktan yeminlerimi.
Sevdiklerime geç kalmaktan korktum… Yeterince sevememekten endişe duydum, sevdiğimi dile getirememekten… Zamanla yarışır gibi yarıştım kendimle… Hep bir şeylere geç kalacakmışım gibi… Ölüm, içinde bulunduğum an, aldığım nefes kadar yakınımdaydı çünkü.
Ve ne zaman bir mekan değiştirme (ölüm haberi) haberi alsam aynı şeyler çakılır kalır zihnime… Ya derim, ya geç kalırsam neylerim Allah’ım?..
İşte o vakit bütün kavgalar, bütün çirkinlikler bir hüzün dalgası olup sarar kalbimi… Sızlar içim… Baktığım her köşede, gerçek mutluluğun gizli olduğuna inandığım her zerrede, acziyetimin verdiği acı içinde ağlar yüreğim…
Şimdi bu satırlarınızı okurken yine aynı duygular içinde gidip geldim, hep olduğu gibi… Tıpkı Rayetsu kardeşimin gidişinde, tıpkı uzak-yakın, bildik-yabancı bütün gidişlerde olduğu gibi..
Bütün bu duygular arasında gel gitler yaşarken ben, isterim ki Rabbim, o büyük kavuşma günü gelemden evvel, bütün çirkinliklerimizden arınmayı nasip eylesin her birimize…
İsterim ki, vuslatın doyumsuz sevincine dönüşsün hüznümüz…
Gül kokuları sarsın her yanımızı son nefesimizde.
Ve isterim ki yalnız o gül kokuları kalsın bizden geriye…
Tüm gidenlerimize Allah’tan rahmet geride kalanlarımıza sabır ve ölüme hazırlanma idraki diliyorum…
NOT: Üstadım! Geçmişler olsun. Satırlarınızdan sağlığınızla ilgili önemli bir sorun olmadığını anlamış olsam da yine de merakta kaldığımı bilmelisiniz. Bir çok konuda hassasiyetimiz vardır ama sevdiklerimizin sağlığı çok başka…
Gerçekten iyi olup olmadığınızı bilmek istiyorum.
Saygı, sevgi ve minnetle…
Mehtap Abdi
Allahü Teala annenize gani gani rahmet eylesin Muammer abi. Mekanı cennet olur inşallah. Bir dua da bizden gitti; “bizler dua etmezsek, bize de dua eden bulunmaz” düşüncesiyle.
Allah size de şifalar versin abim.
Sağlığınıza en kısa zamanda kavuşmanızı temenni ediyorum.
O kadar endişeye hacet yok ya hu… Kötüye bişiy olmmaaaaaz:-)
Selamlar Muammer abi….
Şu buhranlı günlerde askerimize mehmetçiğimize yakışır bir şiir sizden beklemek fazla birşey istemek olmaz heralde. Saygılarımla,
Allahın Rahmeti inananların üzerindedir.