Yanmak [04 Nisan 2008 Cuma]

Pervâneler, beni göremezdi bile;
Ben…
“Senden” tutuşmuş bir meş’ale gibi, ortalarda dolaşmasaydım!..
…..
Pervaneler beni görmezdi bile; ben…
Onlardan önce yanmasaydım!

Yanmayan, nasıl yakar?..

Farkında olunmamın, sebebidir; senin farkında olmam…
Farkım, budur!..

Söylüyorum, inanmıyorlar:
Pervâneler beni göremezdi bile, ben “senden” tutuşmuş bir meş’ale gibi ortalarda dolaşmasaydım!..
Pervaneler beni görmezdi bile…
Ben, onlardan önce yanmasaydım!

Aşk; üç odunla yanan bir ateştir… Eğer bir “harf” daha atsaydılar içine, kül olurdu ortalık!..
Hepimiz, kül olurduk!

“Bul karayı…” diyenin, kendi kara’dır!..

Toprak sıcak, gölge yok; bütün diller kurumuş… Ve yolların üstüne kondurulmuş kuyular!..
Kuyular, kuyulaar;
Hangisinin suyu var?..
…..
Kör kuyulardan ancak körler su içmeye çalışır!

Stop
Muammer Erkul
04 Nisan 2008 Cuma

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir