Kocaman bir tepsi içinde börek yapardı bazen annem… Sonra bunu dilimlere böler, her birimize birer parça verirdi.
“Dikkat ederseniz, yanmazsınız!” derdi…
Fırından yeni çıkmış, içinden buharlar tüten dilimimize dilimizi değdirir; yanmamaya dikkat ederek ısırmaya, çiğnemeye, yutmaya çalışırdık.
Yine büyük bir tasın içinde karıştırılmış köpük köpük ayran veya mis gibi hoşaf doldururdu annem bardaklarımıza.
“Dikkat edin, yanmayın” derdi!
Annem nasıl bu kadar güzel yemekler yapardı, hep merak ederdim.
Bir gün sırrını kulağıma fısıldadı:
“Annelerin, yavruları için ve besmeleyle yaptıkları yemekler işte böyle lezzetli olur!” dedi.
…..
İşte o zaman, gözlerimi kocaman kocaman açıp, annemin gülümseyen yüzüne baktım, eminim…
İşte o zaman, bahçedeki kumrular sevinçle gürrr diye uçtu, eminim. Ve serçeler civil civil konuştu…
Sonra da, annem uçtu!
İşte ben… Bugünlerde… Annemin büyük ve yuvarlak bir tepsi içinde pişirip… Sonra dilimlere ayırarak; “sakın yanmayın” tembihleriyle önümüze koyduğu o börekleri…
Yeni bir seneye benzetmeye başladım!
…..
Ben annemin böreğini benzetirken bir yıla, siz de pizzacıdaki büyük boy bir pizzayı benzetebilirsiniz.
Önemli olan tepsideki böreğin de, kutudaki pizzanın da, ucundan “ısırmaya” başladığımız 2009 yılının da yuvarlak olması!
Önemli olan; tabağımızda şifa olması…
Beslenmeye çalışırken yanmamamız!..
Gözyaşlarımızın sevinçten, mutluluktan, güzelliklerden olması…
Annemin böreklerine benzeyen, 12 dilimli koca bir pizza var şimdi önümüzde: 2009…
Haydi bakalım, her dilimi daha da küçük dilimlere ayırıp, lokma lokma yiyelim onu da, yanmadan…
Hazmedelim, tabağımızdaki; gıdamız olsun, şifamız olsun…
…..
Afiyet olsun!
Stop
Muammer Erkul
04 Ocak 2009 Pazar