Çok negatif düşünen birisiyim, diyorsun ya; aslında bunu söyleyebilmek bile büyük bir adım. Çünkü bu söz, bir tespittir; “ambarda fare var” veya “elmam kurtlu” der gibi.
Öyleyse çare belli: Yakala fareyi, çıkart elmanın içindeki kurdu dışarı…
Koyunlarına saldıran kurtları görsen sadece bakacak mısın? Almayacak mısın eline odunu, tüfeği? Sen korumazsan kendi kuzularını, başka kim koruyacak?
Negatif düşünmek bir şey kazandıracaksa devam et ama hiç sanmıyorum… Kazandırsa bile, negatif kişinin kazandığı; belki “bu negatif tavırdan hemen kurtulmak için” birilerinin istemeden verdikleridir!..
Canını acıtmak değil, niyetim; bir arada bulunmanı sağlamaya çalışmak bizlerle…
“Kömürün nasıl yandığını” öğretmişlerdi, sana da anlatmamı ister misin?
Kömür, bildiğin taştır! Kara, soğuk hatta çoğu zaman ıslak ve bir sert kütle. Ona kibrit veya çakmak tutsan, altında gazete yaksan, yanına odun koysan yanmaz kolay kolay…
Hâlbuki içinde bol miktarda enerjisi vardır. Tutuşsa, kendini de etrafını da ısıtacaktır… Ama bir türlü yanamaz!
Peki, hiç mi yolu yok kömürü yakmanın? Vaaar…
Kömürü yakmanın en kolay ve en kısa yolu; onu, “yanan kömürlerin” arasına koymaktır!..
Peki ya içindeki negatifliği atmanın, soğukluktan kurtulmanın yolu nedir bu hesaba göre?
Bunun yolu da; pozitif insanların arasına karışmaktır, düzgün yayınları, doğru kitapları takip etmektir, olumsuz haberleri izlememek, negatif insanların arasından uzaklaşmaktır…
Bir süre sonra bakar ki herkes; ışıldamaya başlamışsın, ısıtmaya başlamışsın hem kendini ve hem de çevrendekileri. Kendin bile buna şaşarsın…
…..
Soru: Bunları yaparsan sonuç mutlaka böyle mi olur?
Cevap: Her yola çıkan hacı olamayabilir belki ama hiç yola çıkmayan da Kâbe’ye varamaz!
Stop
Muammer Erkul
29 Ocak 2010 Cuma
Zaman zaman gözyaşları bile ışıldatır insanı, neye ve nasıl ağladığına bağlı, ya da kimin yanında ağladığına…
Mutlu insan etrafındakileri de mutlu edendir. Tıpkı seven insanın sevilmesi gibi.
Bir gün şöyle bir söz işitmiştim: Kendin gibi veya senden daha üstün olan insanlarla birlikte ol, ol ki çoğalasın…
Üstad, iyi ki sen varsın ve iyi ki bu güzel insanlar burada toplanmış ve iyi ki ben de aralarında yer almışım…
SAYGIYLA.
Ne kadar güzel bir anlatım…
Muammer abi, hayatımda ilk defa size mail attım, cevabınızı hem burada hem de mailimde okudum…
Hollanda’dan selamlar..:)
Muammer bey, kömür benzetmen çok güzel olmuş. Biz arkadaşlarla dini sohbetler ediyoruz. Bir arkadaş şunu söyledi: “Müslüman müslümanın yüzüne bakması bile sevaptır, hiç konuşmasalar bile birbirini olumlu etkilerler” dedi. Bu anlamda bir de tasavvuf ehli, iman ve hakikat konusunda gönül dostlarıyla birlikte olanların, Allah için bir araya gelenlerin, hakkı tavsiye edip kötülükten sakındıranların, birbirini kaytısız ve şartsız yanlız Allah rızası için arayıp soranların ve sevenlerin vereceği pozitif enerjiyi düşünün.
Kömür benzetmen çok güzel olmuş…
Kemal Kurşun / Çorum
Üstadım herzaman olduğu gibi bu yazınız da harika.
Karınca misali yola çıkmayanın Kâbe’ye varamayacağı
gibi. Herkes biliyordur karıncanın bu hikayesini
ama yine hatırlamakta fayda var.
Karınca yola çıkmış gidiyormuş, onu görenler:
– Hayrola nereye böyle demşler.
Karınca da;
– Kâbe’ye gidiyorum, diye cevap vermiş.
– Sen bu kadarcık boyunla oraya nasıl ulaşaksın?
Diye sormuşlar.
– Olsun varamasam da yolunda ölürüm ya, diye cevap
vermiş bizim karınca.
Karınca gibi bizler de yola çıkmadan hedeflerimize
asla ulaşamayız.
Yüreğine kalemine sağlık üstadım.
Sevgiler kere sevgiler herkeslere.
:)))