Sudan çıkmış balık gibiyim. Ne yapması gerektiğinden haberi olmayan…
Ağlamakla gülmek arasında kıvranan ama sonunda ağlayacak olan… Ölmekle yaşamak arasında durup cümlelerin sonunde nefessiz kalan.
Sudan çıkmış bir balık gibiyim. ‘Denizde olsun ölümüm’ diye çırpınan.
Ama son çırpınışlarını o tahta balık kasasında yapan… Üç kuruşa bir meze masasında yıpranan belki de… Deniz görünümü olsun diye mavi bir kovaya atılıp kandırılan…
Sesinin çıkmayacağını bildiği halde hep bir şey söyleyecekmiş gibi duran…
Ağladığında gözyaşları denize karışan sıradan mı sıradan sudan çıkmış bir balık gibiyim…
Gel dese şimdi Mevlana hazretleri, gel dese ne olursan ol…
Canım kardeşimm gel diyorum ben de sana taaaa içimden, derinlerimdenn… Ben sezen aksu gibi affeder HAK gel demiyorum. Tüm samimiyetinle kendini alarak gel. O zaman affeder HAK gel…
Tuğçe Çakıcı