Ah bir değişse şu… [18 Haziran 2010 Cuma]

1

Herkes 67 yaşındaki annesini, 77 yaşındaki babasını değiştirmeye çalışıyor da; 27 yaşındaki karısına, hele hele 37 yaşındaki KENDİSİNE BAKMAYI akıl bile edemiyor…
Bu sırada 17 yaşındakiler, beğenmeyenleri beğenmeme aşamasına zaten gelmişler de, belli etmemeye çalışıyorlar…
7 yaşındakiler ise, bu geniş sınıfta “ders” öğreniyorlar; yarınlarda uygulamaya geçirmek için!..
…
Adım Muammer…
Sizin adınız ne?..
Ben, sizin, şu anda, bunları okur veya dinlerken aklınızdan neler geçtiğini biliyorum.. Diyorsunuz ki;
“Helal olsun sana. Tam da filanı anlatıyorsun… Hay, ağzına sağlık… Ah bunları falan kişi de dinleseydi… Ama adam değil ki okusun böyle şeyleri…”
…..
Benim adım Muammer…
Sizin adınız ne?..
Ben “adım gibi” eminim, (hadi “senin” demeyeyim de) çok kişinin şimdi böyle düşündüğünden…
…..
Peki ya sen?..
Sobelendiğinin farkında mısın?..

(Söz, kimseye söylemem bu sırrımızı..)

2

Uzun zaman olmuş yazalı… İşte bu yazıyı, diğer karışıklığımın arasında buldum…
Okudum; “yarım kalmış” dedim!
…..
Gene buldum. Bu defa da; “acaba ne anlatmaya çalışmışım, şimdi anlayamıyorum” dedim!..
…..
Sonra tekrar bulduğumda;
“Yahu bunda bir eksiklik falan yok galiba, belki de anlamaya çalışmayan benim” deyip, derhal başa döndüm ve tekrar okurken… Şu en baştaki; “KENDİSİNE BAKMAYI“ cümlesinde;
“Trrinnnk!..”
Düştü jetonum!

(Söz verin, siz de kimseye söylemeyin benim bu sırrımı!..)