Bahçenden bir su geçer; Kendini "sahibi" sandığın!..
Bahçenden bir su geçer; hani sen kendini onun sahibi sanırsın, o yukardan aşağı doğru inerken… Sonra, belki aşağıdan yukarı doğru çıkarken… Sonra da, belki aşağı doğru yağarken…
Bahçenden bir su geçer;
Kendini ona "sahip" sandığın!..
Suyun sahibi olmaz halbuki gözün gördüğü yerlerde; senin de sahibin olmadığı gibi…
Su, kendi sahibini bilir!..
Senin de, kendi sahibini bildiğin gibi!..
Onu seversin… Suya ihtiyaç duyarsın… Suyla hasretini giderirsin… Suyu elinde tutmak istersin… Su ile, hayatının devamlılığını sağlarsın…
Kızarsın bazen de suya, korkarsın hatta; ona karşı tedbir alırsın…
Ama aklı olanlar gibi suya bir yatak açar, önünü temizlersin; ne onu sana ait, ne de kendini ona ait bilmeden!..
Bahçenden bir su geçer…
Kendini onun "sahibi" sandığın;
Ama aldandığın!..
Çünkü sahip olamazsın ki suya; alsan alınmaz, tutsan tutulmaz, yutsan; içinde durmaz!..
Su; sürünüür geçer sana… Islatır… Bazen devirir de, ama izini bırakır geçer… Nemini bırakır sadece, ve gider;
Seni yaşlı bırakarak!..
Şimdi düşün bakalım; versen kimin olabilir ki su?..
Atsan atabilir, satsan yok edebilir misin?..
Çiğnesen ezebilir, vursan acıtabilir, kurşunlasan öldürebilir misin?..
Kaynatsan, işkence edebilir misin suya?..
…..
Su, her an sahibi olmadığımızı söyler bize, yani ona sahip olamayacağımızı… Ama anlamazlıktan geliriz, hepimiz!..
Halbuki su hep, geldiği yere doğru akar; kendisini sahip bilenlerin elinden…
"Su; hayattır" demişti büyükler.
Madem ki öyledir;
Suyu kirletmek; hayatı kirletmektir!..
…..
Ama süzsen, temizlesen; bütün yaratılmışlar minnet duyar sana ve bütün yaratılmışların sahibi elbette bilir bunu…
…..
Bahçenden bir su geçer;
Kendini "sahibi" sandığın!..
Yapman gereken; bahçenden geçen suyu korumak, ona karışabilecek pisliği en aza indirmeye çalışmaktır…
Su; senin evladındır…
Evladın ise bahçenden geçen sudur!..
Stop
Muammer Erkul
05 Nisan 2002 Cuma