“Bağlum dediğin yer gül diyarıdır… Ki oraya yalnız çağrılan gider”
Bir eski zamandır…
Pek deli akar zap suyu
Zikir böler, teheccüd böler, aşk böler
Lacivert gecelerde uykuyu.
Çağıltılara ritim tutar
Rahvan at yürümesi
Keklik sesi, kuş sesi…
Ah bu deli ırmağın
Hiç bitmez inlemesi…
Kırmızı köprüden geçer gider
Yeşil gözlü uzun boylu bir yiğit
Burası Van
Atı rahvan…
Bir ıstıran dolanır diline her sabah
Ağarmadan tan…
Bir uçtan bir uca gezer Akilvanı
Pek sever baharı, doru atını
Ondan iyi bilen olmaz
Rüzgârla yarışmanın tadını
Arvas yamacında bir tur atmadan
Gitris tepesine varmadan
Girmez uyku gözüne,
Güvercinler uçurur
Masmavi gökyüzüne.
Burası sipkas
Yıka ırmakta derdini sen de,
Kurusun diye
Gökyüzüne as.
Oyun sayar toprakla uğraşmayı
Ağacı, kuşu, börtü böceği…
Sertliği altında
Bir çocuksu ruh var
Ki pır pır yüreciği
Hizan yolunda kanat çırpan
Bir kelebek kadar…
Ekmeğini hüzne banar
Basit cümlelerin altında
Derin hakikatler yanar
Evinin damından, dağlarından
Eksik olmaz kâr…
Burası Arincik
Yüreğe dokunan dipçik.
Hayat ne ki
Tutunduğumuz bir ince ipçik.
Vay hı vay hı vay hııı
Kendi dilinden ağıttır
İri taneli kehribar tesbihiyle
Efkârını dağıtır
Burası pendekas.
Gidenin ardından dua okunur
Tutulmaz yas.
Ellisinden sonra söndü gözlerin feri
O da bir büyük davanın
Mütevazı eri…
Artık göz sayılır ince uzun elleri.
Bir elinde kesme şekeri
Bir elinde demli çayı
“Elli yıl gördük ya çok şükür derdi”
Size bıraktım şimdi
Çivisi çıkmış dünyayı.
Burası bajır
Ölümlü işte dünya
Gel de kalp incit, gel de bağır…
Büyük şehre geldi geleli
Gözünde tüterdi köyü ocağı
Akilvan’da bir ırmağın sert taşı
Ona sanki ana kucağı
Pek sevimli gelirdi zahir
Müküsün toprağı taşı
Lakin geçmişti yaşı…
Burası beylikdüzü…
Günler gelir günler geçer
Azalır dostların yüzü.
Kapanır göz penceresi…
Gece sayılır gündüzü…
Vefat ettiği gün
Efendimizin vefat günüdür..
Ki Mevlana der ki şeb-i arus
Dostların düğünüdür…
Beyaz sakalında boncuk boncuk ter
Dilinde tevhid, Allahü ekber…
O cennete uçarak gitti
Biz yine kaldık yaya
Selam olsun, dua olsun
Güzel insan Abdurrahman Amca’ya…
8 Haziran 2010
Ahmet Sırrı Arvas
Bir damla daha düştü…
Göz yaşını göze sokmak ne mümkün!
M.E.
Hayat bir zar içinde, hayatı örten bir zar;
Bana da hayat yeri “Bağlum” köyünde mezar…
N. F. Kısakürek
AKİLVAN NERESİ? ABDURRAHMAN AMCA KİM? BU ŞİİR NE ANLATIYOR?
Silsile-i Âliyye büyüklerinden büyük İslâm âlimi, Seyyid Fehim Arvâsi Hazretleri’nin torunu; 70 yaşındaki Abdurrahman Arvas geçen hafta vefat etti. Abdurrahman Arvas, cenaze namazının ardından Ankara Bağlum’a nakledilerek dualar ve gözyaşları arasında defnedildi. Akilvan, Van Bahçesaray ilçesinin bir köyüdür. Merhumun doğduğu köydür. Şiir ona yazılmış ve paylaşılmıştır. Diğer bilinmeyen isimler de civar köy adlarıdır.
Ölüm sadece güzel yaşayana, güzel geliyor ve ne de güzel yakışıyor. Allahu Teala rahmet eylesin.