Duygu Bahçemiz (HİCRAN… – Ömer Çardak)

Bulutlar gözyaşlarını saklıyordu,
Gönüller sırılsıklam,
Gökyüzünün 
gözleri kapanmıştı ağlamaktan
Gözler çoktan kızarmıştı, yürekler yangın 
yeri,  
Dudaklar mor, dudaklar titremekte seni anmaktan
Sen gidiyordun, 
kapanıyordu yollar. 
Sana gelen yolların her birinde üç beş dostun, 

Koşturuyordu hızlı adımlarla sana yetişmek için 
Gönüller hıçkırıyor, 
kâinat ağlıyordu
Soğuk hiç üşümüyordu, içim yanıyordu…

Sen gidiyordun, 
Bakışlarını götürüyordun Temmuz sıcağı, 
Gözlerini 
götürüyordun gönüller sığınağı,
Gülüşünü götürüyordun şifa kaynağı, 

Gidiyordun…

Sen makamıydı bütün sözler 
Dudaklarda nağmeler, gözlerde yaş 
sendin.
Gençler, babalar, dedeler,
Anneler, nineler, çocuklar seni özler, 

Herkes seni özlerdi, biliyordun…
Yine de gidiyordun.

Orada cıvıl cıvıl hazırlık var, şenlik var
Sana kavuşmayı bekleyen 
yerlerde bahar… 
Sen gidiyorsun, buralarda hüzün var

Sen gidiyorsun…
Mahzunum, mahrumum, mahkûmum,
Sana gelinceye kadar 
bu Dar-ı binur’un mahkûmuyum…
O kadar

Ömer Çardak (26 Şubat 2013)