Duygu Bahçemiz (NEREYE KADAR KAÇABİLİRSİN Kİ? – Süleyman Eldeniz)

 


Kaç hadi benden! Nereye kadar kaçabilirsin ki? Dünyanın hangi köşesine kaçacaksın?
Üzgünüm; ben de bu köyde yaşıyorum..
Ay’a mı kaçacaksın? Orası da komşu köyümüz!
Beni sokakta gördüğünde kaç kaçabildiğin kadar. Aynı otobüse binme, aynı dükkanlara girme, aynı kaldırımları da kullanma.
Nereye kadar kaçarsan kaç, gidebileceğin en uzak yer, sadece, köyün öbür ucu..
……….

Beni gördüğünde kaçmana sebep, konuşabilme ihtimalimiz ise, konuşmamıza gerek yok; gözlerine bakarak ta seni duyabilirim…
Konuştuğunda yalan söylemekten korkuyorsan, kaçarken benden değil, gerçeklerden kaçtığının farkında mısın!?..
Kaç hadi!
Kendinden, benden, gerçeklerden, caddelerden, gülümseyen yüzlerden, seni arayan gözlerden kaç.
Kimden kaçarsan kaç, gidebileceğin en uzak yer, sadece, köyün öbür ucu…
………….

Benden kaçman birşey ifade etmiyor.
Ben bir yağmur damlasıyım; üzerine düşüp seni ıslatan… Loş gecelerde pencereni tıklatıp beni sana hatırlatan… Kalbini ıslatmasına izin vermeyip ayağını ıslatan…
Ben bir kar tanesiyim; kapkara düşlerine konan beyaz bir leke…
Ben bir sonbahar yaprağıyım; gözlerinin önünden yere düşerken gönül renklerini solduran…
O geçtiğin caddelerden, çatı altlarından ben de geçiyorum.
O yürüdüğün kaldırımları ben de arşınlıyorum. O baktığın camekanlar benim de yüzümü tanıyor. Bu köyde ben de yaşıyorum.
………….

Kaç hadi!
Nereye, nasıl, ne şekilde kaçabilirsen kaç; gidebileceğin en uzak yer, sadece, köyün öbür ucu.
Üzgünüm; ben de bu köyde yaşıyorum.

(17.02.1998)

……………………..

VE……….

Yeniden buluşsak o camekanların önünde…
Gözgöze gelmesek, vitrinlere bakmaya devam etsek…
Başı bozuk hatıralar geçerdi; yeleleri terden ıslanmış yaban atlar gibi, doludizgin…
Elele tutuşmaya çekinen sevgililer geçerdi…
Deli gibi seni arayan ben geçerdim; yavrusunu kaybetmiş koyun misali…
Yağmur tanesine karışan gözyaşların geçerdi…
Birbirine sokulmuş iki yürek geçerdi…
Rüzgârda senin kokunu duymaya çalışan iç çekişlerim geçerdi…
Ben geçerdim yukarıya doğru…
Sen geçerdin aşağıya doğru…
………..
Biz geçebilirdik.

(13.03.2009)


VEYA……

"Ve gözlerin gelir geçer içimden
Su içerken sen
Sokulurken akşam kızıllığına
Ekmeği bölerken
Yalnızsam, yıllar nasıl geçmişse aradan
Unutmak kolay sanmışsa şarkılar
Şiirler yalan yazmışsa ayrılığı
Körolsun sözlerim, unutmuşsam adını
An gibi aklımdasın…"
……..(İbrahim Sadri’den)


Süleyman Eldeniz


1 Yorum

  1. Kaçmak işin en kolay yolu. 🙂 kaç kaçabilirsen!..

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir