Sen gittin
Bu şehrin bütün kapıları kapandı yüzüme
Sen gittin
Bütün perdeler çekildi
Sen gittin, kanı çekildi sokakların.
Sen gittin
Bütün martılar sustu
Şafak sökmedi bir daha
Sen gittin, zamanın zembereği koptu.
Sen gittin
Şubata hüzün düştü
Uzak baharlara sürüldü umutlarım.
Sen gittin, sessiz bir çığlık kaldı dilimde.
Sen gittin, poyrazlar geldi
Ben öyle bir üşüdüm ki
Buz dağları büyüdü içimde mısra mısra.
Mustafa Toköz (Türkiye "Hoşsada" sayfası / 18 Mart 2013 Pazartesi)
Mustafa abi, bir tane ödemeli Şubata hüzün kitabından gönderir misin?
NEVZAT