(Muammer Erkul abime…)
Sen sevgiler kaynağı, sen güzeller güzeli,
Düşmüşüm ben yoluna sende sevgi sezeli…
Sende sevdâ ateşi, sende aşkın cevheri,
Kuşattın niceleri güçlü sevgi çemberi…
Hoş sohbetli, hoş sözlü güzellikler menbaı,
Yedi rengin hepsini kuşanmış gökkuşağı…
Gönlünde niceleri sevgi ile büyüttün,
Yürüyemeyenleri “tay tay” deyip yürüttün…
Bizler senden öğrendik acıya dayanmayı,
Aydınlık sabahlara gülerek uyanmayı…
Nice öğretmen var ki seni öğretmen bildi,
Seninle gönlündeki kîni, öfkeyi sildi…
Niceler, hem de kimler bilsen minnettâr sana,
Senden eser bulursun dönüp baksan ne yana…
Günü gelir elbette ektiğini biçersin,
Sapları ayıklayıp, daneleri seçersin…
Mevlam iki cihanda yükseltsin dereceni,
Yerlerin güzelinde bulundursun hep seni…
Karanfil