Gönlümün şehri, İstanbul… Aşık olup ta vazgeçilemeyen
Senden kaçmak istedikçe daha çok bağlanır oldum
Ne çok incittin, ne çok acıttın, tadına doyulmaz mutluluklar yaşattın
Sende kayboldum, sende kendimi buldum
Sende büyüdüm, sende küçüldüm
Yoktur senden kurtulmanın, kaçmanın yolu yordamı
Sen
…ki kaç köşe başında kaç cinnet geçirdin
Sen ki her ölüme bir mezar
Her nefese bir can oldun
Ah İstanbul
Batakhane köşelerinde adına yosma denilen güzelin göğsünde sen
Sevdasına kurşun sıkılan tetiğin namlusunda sen
Ne büyüktür görkemin
Ne mümkündür sana kapılmamak
Kendine bakmayı becerebilseydin eğer
Eğer ki bunu yapabilseydin
İhtişamın karşısında gözlerin kamaşırdı
Bak yine sendeyim, yine beraberiz
Yordun, yoruldum ama ne senden ne de mücadelemden vazgeçmedim
İstanbul
Hülya Koçalan