İstanbul havası bu ciğerlerime çektiğim…
Sigaramın dumanıyla karışan ve dolan içime…
Hani martıların yarıp simit yakaladığı,
Devasa gemilerin ve minicik teknelerin karşısına korkarak çıktığı,
Bir yandan titreten bir yandan ısındıran kalpleri…
Şehrin her evine her taşına her insanına dokunmadan geçmeyen,
Bir kere dokundu mu bir daha gitmeyen,
İstanbul havası…
İstanbul dalgası bu…
Hiçbir denizin dalgasına benzemeyen,
Ne rengi ne kokusu ne şefkati ne öfkesi hiçbir yerde insanın içine bu kadar işlemeyen…
Çarptığı hiçbir kayayı aslında aşındırmayan,
Nefesini kestiği hiçbir canlıyı aslında öldürmeyen,
Her daim şekil veren her daim hayat…
İstanbul dalgası…
İstanbul güneşi bu…
Hiçbir yerde doğmadığı kadar güzel doğan,
Ve batarken hiçbir yere yaymadığı kadar hüzün yayan…
Her sabah penceremde doğmasını istediğim,
Her akşam gölgesinde onu anlatmak istediğim,
İstanbul…
Zeynep Nur Suruç