Enver Ağabey, her nerede olursa olsun, arkadaşların çocuklarıyla da yakından ilgilenirdi. Onları "dava arkadaşlarım" diye taltif eder, her birinde güzel hatıralar bırakırdı. Çocukların Enver Ağabey’e en yakın olabildikleri yerlerden biri de İhlas Yalova Evleri’ydi… Sitenin küçük mescidine minikler her vakit namazında koşarak gider, Enver Ağabey’in üst kattaki ofisinden ineceği merdivenin önüne sıralanırlardı. Merdivenlerde Enver Ağabey görünür görünmez hepsi şimşek gibi ayağa fırlar, hep bir ağızdan şöyle derdi; "Namaz var hayat var, namaz yok, gık !"
Enver Ağabey sonra çocukların her biriyle tek tek ilgilenir, yanaklarını okşar, dua eder, "Maşallah" deyip namaza geçerdi. Bitmedi… Namaz sonrası çocuklar Enver Ağabey’i uğurlamak için yine aynı yerde hizaya geçer, bu kez şöyle uğurlarlardı; "Enver Abi var hayat var, Enver Abi yok, gık !"
Enver Ağabey zaman zaman o basamaklarda oturur, minik dava arkadaşlarıyla uzun uzun sohbet ederdi. Bu sözleri de çocuklara Enver Ağabey öğretmişti. Bu şekilde hem yeni nesille arasındaki duygusal bağı güçlendiriyor, hem de miniklere namaz sevgisini aşılıyordu.
Yıllar geçti…
O miniklerin bir kısmı şimdi üniversite talebesi… Ama o hatıraları unutabilmek ne mümkün…
Mekânın âli olsun Enver Ağabey…
Enver Ağabey, çocukları çok severdi. Yıl 1987… Enver Ağabey ve dava arkadaşları…
Doç. Dr. Abdullah A. Atay