Yolun nerede başladığı, ve nerde bittiği önemli değildi… Yolun uzunluğu da önemli değildi… Yolun soğuğu, sıcağı ve yoldaki engeller de önemli değildi…
Mühim olan; varılacak ülkeydi, bulunacak bölgeydi, girilecek şehirdi, durulacak ilçeydi, ve konulacak; köydeki, bir evin, bacasıydı!..
Mühim olan; o, bir tek, özel noktaydı…
Kim anlamış, ve kim anlar;
Ekvatorun ötesinden uçup gelen leyleği?..
Kim anlamış, ve kim anlar;
Ne düşünür, ne görür rüyasında,,, ki hayatı boyunca,, pembe bir ibrişimle, deniz aşırı kıtaları teğeller birbirine?..
Yol, kolaydı yol… Zor olan, başka şeydi!..
Hani, yer sarsılsa aniden… Havalansa kuşları küçük, yeşil adanın… Ama ada batıverse denize; üstündeki sıcacık yuvalarla birlikte!
Şimdi, küçük kuşlar ne yapsın?..
Hangi tarafa gitsin? Ne yöne kanat çırpsın? Deniz kuşlarına mı, saldıran balıklara mı sunsun kendilerini?..
Yeri gözleyen pilot, dilini nasıl yutmaz; koocaman bir silgiyle silinseydi karalar!..
Yol,,, kolaydı…
Zor olan; başka şeydi!
Önemli değildi, yolun nerde ve hangi uzaklıkta başladığı…
Önemli değildi, yoldaki hiçbir engel…
Önemli değildi, hiçbir şey; iki bacak bir gaga ve iki uzun kanattan başka hiçbir şey olan ve başka hiçbir şey de olmak istememiş bir leylek için… Hiçbir şey, önemli değildi!..
…..
Kim? Kim bilir;
Ne kaldırır bir leyleğin içini, ne açtırır ona kanatlarını ve nedir onu böyle havalarda uçuran; saatlerce değil, günlerce değil, haftalarca değil, aylarca!..
Ve yıllarca, ve bir ömür boyunca!..
Kim bilir, buna kim cevap verir?..
Gökte feryaat figan yok… Gökte yoll var… Gökte; ben, ve dimağımda bir hayâl!.. Geldiğim yol, bin fersah!..
Yine de, yol kolaydı… Zor olan:
Bıraktığım yerinde değildi yuvam!.. Ağacım kesilmişti, ve bacam yıkılmıştı, betonlar yığılmıştı büyüdüğüm sokağa!..
Ben şimdi, ne yapacaktım?..
Yollar yoldur…
Ama her leylek, bir cümledir;
"Seni seviyorum" demektir!..
…..
Oooff!..
Stop
Muammer Erkul
14 Mart 2003 Cuma