ONDAN GELEN: —————–
Geçen gün Ziyaretçi Defteri’nde Kezban öğretmenin öğrencilerinden Firdevs’e cevap verirken:
"Kalbinden çağırırsan buluşuruz, inan ki!.." demiştin.
Belki bunu sadece onun için söylemiştin ama, bu her halükarda böyle mi?
Yani her "sevdiğini kalbinden çağıran" buluşabilir mi mutlaka?
Veya buluşamayanlar mutlaka kalbinden çağırmadığı için mi buluşamaz?
Bunu Ziyaretçi Defteri’nde soracaktım ama bazı niyeti bozuklar yamuk yumuk şeyler anlayabiliyor diye burdan sordum.
Sevgiler… 🙂
CEVAP. —————————-
O an öyle hissetmiş ve yazmışım. Firdevs sanırım ilkokul 2’de idi…
Bu söz bir kaide değil, genelleme… Yani genellikle öyle olur!
Çok kuvvetli isteyince, kalpten, derinden isteyince sanki kapılar açılıyor insanın önüne.
Fakat dikkat; doğruyu da istesen, eğriyi de istesen böyle oluyor!..
Olması şart değil ama. Dediğim gibi genellikle böyle oluyor.
Ancak bazılarının (isteseler de) büyük yanlışlara düşmeleri engelleniyor veya hemen üstüne ciddi tokatlar vurulup bir daha yapmaktan korkutuluyorlar!
İşte bunun için hayırlısı demek lazım ve kalbini kontrol etmeye çalışmak ve doğru olan şeyi istemek lazım… Mümkün mertebe…
Bir şeyi istediğin zaman hatta bunun için dua ettiğin zaman olmadığı zaman da üzülmemek lazım; çünkü belki bizim için daha hayırlı yerde ve doğru zamanda verilecektir/karşımıza çıkacaktır, diye…
Laf uzar gider, ama anlışıldı sanırım…
M:)
ONDAN GELEN: —————-
Anlaşıldı… 🙂
Çok teşekkür ederim…
Sevgiler…
(9 Mart 2009)