ONDAN GELEN: ——————
Birçok şey yazmayı düşündüm, içimi dökmek adına…
Ama sonra, yazmayı düşündüğüm o birçok şeyin özet ve neticesinin zihnimde oluştuğunu farkettim.
Tek cümleyle özet ve netice:
İNSANLARDAN NEFFFFRET EDİYORUUUUUUUUUUUUUUUUUUM!
Bir süredir; beni kırmak, üzmek, sıkıntıya-endişeye düşürmek için yarış ediyorlar sanki… İşin kötüsü, başarıyorlar da… :'((((
CEVAP: —————————-
Hah, tam da, böylece, doğru yoldasın!..
Bağıra çağıra anlayacaksın sonunda, az kaldı!
İnsan bedeni de toprağa düşeeer, insanın çıkardığı da!
İnsanlardan çoğunun gübreden farkı da kalmaz zaten toprağa girince…
E o zaman seni neden üzmesine izin veriyorsun bunca ellerin, bunca dillerin?..
Dilimde tüy bitti sana laf anlatmaya çalışmaktan!
Parmaklarım nasır tuttu!
Sen yarına baksana.
Sen yarınlardan ötelere baksana!
Bülbül de sana sövüyor, kedi de arkandan konuşuyor, köpek da sana hakaret ediyor; neden çıldırmıyorsun, delirmiyorsun?
Çünkü aldırmıyorsun…
Az sonra kedileri kucağına yatırıyor, köpeklerin başını okşuyor, kuşları besliyorsun…
Yanından turistler geçiyor;
Sana akla gelmeyen şeyler söylüyorlar, sen gülümsüyorsun!
Omuzlarının üzerinde bir kafa, kafanın içinde de bir akıl taşıyorsun ….aaa…
Her geçen dakikan kıymetli;
bu saatleri ve ömrü; sen başkalarına sinir olasın ve başkalarını sinir edesin diye vermediler sana!..
Otur da işine bak; ev işi yap, kitap oku, yazı yaz, yemek pişir, ne yaparsan yap ama münakaşa etme, ve kavga etme…
Not: İçinden de kavga etme!
Sevgimle…
M:)
ONDAN GELEN: —————-
Dizlerin ve bütün organların bağlarının çözülmesi böyle birşey sanırım…
"Korkudan hamileler bebeklerini düşürür"müş ya;
İçeride birşey olsaydı ya düşerdi, ya da riskli bir duruma girerdi sanırım…
Ama,
Haklısın…
Meselelerimden birisi; Bir yakınımın bebeği oldu ve ben onu severken annesi kırıcı şeyler söyledi… Şimdi görmek de, gitmek de gelmiyor içimden.
Bir süre önce de bir tavuğun civcivini sevmek için yakalamaya çalışmıştım da, annesi hem saldırmış, hem de epeyce kovalamıştı beni. Hiç de üzülmemiş ve kızmamıştım ona…
Diğer üzüldüğüm şeyler için de benzer misaller geldi aklıma.
Bu pencereden bakamamıştım, fasit bir dairenin içinde dönüp duruyordum…
Hepsinin üstüne, o günlerde bir de sınav stresi eklenince hepten takılmıştım.
Okunacak kitaplarım, yarım işlerim… Bir sürü işim var gerçekten de yapmak istersem…
Ve de kafamı battığı yerden çıkarıp yarınlara bakarsam…
Teşekkür ederim abicim, her şey için…
Seni çok seviyorum…
İyi ki varsın ve iyi ki yârsın 🙂
Not: Dilinde tüy bitirdim ama o tüyler ağarmadan anlayacağım inşallah… 😉
(17 Kasım 2009)