Lisedeydik.
İmam Hatip lisesi olduğu için kandillerde programlar olurdu.
Bir grup öğrencinin hazırlamış olduğu günün anlam ve ehemmiyetini anlatan programı, bütün okul öğrencileri ve öğremenleri seyrederdi.
Bir Berat kandilinde bu görevi sınıf olarak biz üstlenmiştik. Söylemesi ayıp organizasyonu ben yapıyordum 🙂 Sunucu bir arkadaşımız vardı. Programı güzel bir şiir veya yazıyla açmalıydı. Muammer abi’miz imdadımıza yetişti.. Hiç birimizin unutmadığı, unutamayacağı bir yazısı oldu, okuduğumuz. O’na gönülden teşekkürü bir borç bilirim.
:)) İzninizle yazıyı paylaşıyorum.
Besmele gibi
Başaracaksın biliyorum.
Ufuklar seni bekliyor zirveler seni…
Aş bütün engelleri; besmele gibi.
Önünde duramazlar.
Kapalı kalamazlar.
Işığı tutamazlar…
Aç bütün kapıları; besmele gibi.
Gönüller gönüllere gül yaprağı köprüdür.
Gönüller, gönüllere titreyen yapraklardır.
Hep ısıt gönülleri; besmele gibi.…
İşit, dur.
Dinle, bak..
Gör, meylet, ulaş, dokun…
Al beni ellerine…
Vur gönül tellerime; besmele gibi.
Muammer Erkul
Herkesin kendi payına (nasibine) düşeni alması dileğiyle…
Pembe zarflı Aslıhan
Pembe zarflı Aslıhan’ım. MAVİ GÜLÜM. SEVGİLER KERE SEVGİLER…
Fahriye ablacım, unutmamışsın.
Evet ben mavi bir güldüm, toprağa ektiniz beni, hep birlikte suladınız, özenle büyüttünüz…
ASLIHAN