Ahh, ne­re­de o es­ki bay­ram­lar? [12 Aralık 2008 Cuma]

Bay­ram­lar bu­ra­da mî­rim, bay­ram ço­cuk­la­rı ne­re­de!
(-Bay­ram­lar da­ha sık mı ge­li­yor ne? Ge­zin­mek­ten diz­le­rim ağ­rı­dı. İki bay­ram ara­sı ba­ca­ğı­mı uza­ta­cak va­kit bi­le ol­mu­yor!
-Ya, hak­lı­sın. Bay­ram­laş­mak için aya­ğa kalk­mak­tan be­nim de be­lim tut­mu­yor!..)
Es­ki bay­ram­la­rı mı, yok­sa es­ki bay­ram­lar­da­ki “biz”i mi arı­yo­ruz bu söz­le?

Her­kes al­dı­ğı­nı ha­tır­lar, onun se­vin­ci­ni. Bir pan­to­lo­nu na­sıl kir­let­ti­ği­ni, es­kit­ti­ği­ni ha­tır­lar mı in­san? Her­kes al­dı­ğı­nın se­vin­ci­ni ha­tır­lar; bir to­ka bi­le ol­sa…
Ne yok­sa sen­de, onun sa­na ve­ril­di­ği gün bay­ram­dır asıl… Ne yok­sa sen­de!.. Ne­ye ih­ti­ya­cın var­sa odur mu­ra­dın, sen asıl onu is­ter­sin ih­sân sa­hi­bin­den… Bay­ram ise; onu ele ge­çir­di­ğin gün­dür!
Ahh ah, ne­re­de o ge­le­cek bay­ram­lar?

Ci­ci el­bi­se­ler yas­tı­ğın, gı­cır­da­yan ayak­ka­bı­lar ya­ta­ğın ke­na­rın­da… Mut­fak­ta­ki ko­ca ten­ce­re­ler­de sar­ma­lar, dol­ma­lar… Tep­si tep­si bak­la­va­lar…
Oğ­lan­la­rın saç­la­rın­da ıs­la­tıl­mış ta­ra­ğın yol­la­rı, kız­lar­da ko­la­lı kur­de­le­ler. En baş­ta du­ran de­de­nin sa­ka­lın­da ve evin en kü­çük ço­cu­ğu­nun tam te­pe­sin­de “ha­cı ko­ku­su”… Ni­ne­ler, ba­ba­lar, an­ne­ler, ab­la­lar­la bir­lik­te sı­ra­ya gi­rip el öp­me; kız­la­ra pem­be, er­kek­le­re ma­vi men­dil­ler ve bun­la­rın için­de­ki sür­priz­ler… Mi­sa­fir ta­şan ev­ler­de­ki ya­ban­cı ço­cuk­la­rın ca­zip kı­ya­fet­le­ri… Kos­ko­ca­man bir sof­ra­da ye­nen ye­mek ve de­de­le­rin o şa­ha­ne, o da­ya­nıl­maz, o unu­tul­maz, o her öv­gü­ye la­yık kı­tır­lı ve uya­rı­cı se­si:
“İliş­me­yin ço­cu­ğa!..”
Aa­ah ah, ne­re­de o es­ki bay­ram­lar… 🙂

Şu iki so­ru ise iki ay­rı ki­lo­met­re ta­şı­dır ki; gö­nül ya­şı ke­mâ­li gö­ren­ler an­lar: “Bay­ram gru­bun­da­ki her­kes ha­yat­ta mı?..” Ve “Bay­ram gru­bun­dan ha­yat­ta ka­lan var mı?..”
Ne­re­de mi o bay­ram­lar?.. İn­şal­lah ha­yır hâ­nen­de, in­şal­lah se­vap hâ­nen­de… İn­şal­lah, asıl bay­ram­lar uf­kun ar­dın­da!

Stop
Muammer Erkul
12 Aralık 2008 Cuma

2 yorum

  1. İnşallah ufkun ardındaki bayramlara kavuşuruz. Gerçekten de eski bayramlardaki bizleri arıyoruz…

    MELİKE

  2. Dediğiniz gibi Muammer Abi, bayram kuyruklarında başlarda duran hacı kokulu dedemiz ve arkasından gelen amcalarımız, halalarımız hayatta değiller artık …

    Ama şu bir gerçek ki bu kuyruk hiç bitmiyor. Bizler kuyruğun en sonundayken baş tarafına doğru hızla koşmaya başladık, geriden gelenler de kuyruğun sonunda bayram hediyesi için bekliyor.

    Büyüklerimizin ellerini öpmek ve harçlık almak için uzanan ellerimizi, çocuklarımız öpüyor ve ceplerine sıkıştıracağımız harçlıkları bekliyorlar.

    Bize de bu kuyrukları yaşatmak düşüyor, gittiği yere kadar 🙂

    YASEMİN

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir