Bayramlar burada mîrim, bayram çocukları nerede!
(-Bayramlar daha sık mı geliyor ne? Gezinmekten dizlerim ağrıdı. İki bayram arası bacağımı uzatacak vakit bile olmuyor!
-Ya, haklısın. Bayramlaşmak için ayağa kalkmaktan benim de belim tutmuyor!..)
Eski bayramları mı, yoksa eski bayramlardaki “biz”i mi arıyoruz bu sözle?
Herkes aldığını hatırlar, onun sevincini. Bir pantolonu nasıl kirlettiğini, eskittiğini hatırlar mı insan? Herkes aldığının sevincini hatırlar; bir toka bile olsa…
Ne yoksa sende, onun sana verildiği gün bayramdır asıl… Ne yoksa sende!.. Neye ihtiyacın varsa odur muradın, sen asıl onu istersin ihsân sahibinden… Bayram ise; onu ele geçirdiğin gündür!
Ahh ah, nerede o gelecek bayramlar?
Cici elbiseler yastığın, gıcırdayan ayakkabılar yatağın kenarında… Mutfaktaki koca tencerelerde sarmalar, dolmalar… Tepsi tepsi baklavalar…
Oğlanların saçlarında ıslatılmış tarağın yolları, kızlarda kolalı kurdeleler. En başta duran dedenin sakalında ve evin en küçük çocuğunun tam tepesinde “hacı kokusu”… Nineler, babalar, anneler, ablalarla birlikte sıraya girip el öpme; kızlara pembe, erkeklere mavi mendiller ve bunların içindeki sürprizler… Misafir taşan evlerdeki yabancı çocukların cazip kıyafetleri… Koskocaman bir sofrada yenen yemek ve dedelerin o şahane, o dayanılmaz, o unutulmaz, o her övgüye layık kıtırlı ve uyarıcı sesi:
“İlişmeyin çocuğa!..”
Aaah ah, nerede o eski bayramlar… 🙂
Şu iki soru ise iki ayrı kilometre taşıdır ki; gönül yaşı kemâli görenler anlar: “Bayram grubundaki herkes hayatta mı?..” Ve “Bayram grubundan hayatta kalan var mı?..”
Nerede mi o bayramlar?.. İnşallah hayır hânende, inşallah sevap hânende… İnşallah, asıl bayramlar ufkun ardında!
Stop
Muammer Erkul
12 Aralık 2008 Cuma
İnşallah ufkun ardındaki bayramlara kavuşuruz. Gerçekten de eski bayramlardaki bizleri arıyoruz…
MELİKE
Dediğiniz gibi Muammer Abi, bayram kuyruklarında başlarda duran hacı kokulu dedemiz ve arkasından gelen amcalarımız, halalarımız hayatta değiller artık …
Ama şu bir gerçek ki bu kuyruk hiç bitmiyor. Bizler kuyruğun en sonundayken baş tarafına doğru hızla koşmaya başladık, geriden gelenler de kuyruğun sonunda bayram hediyesi için bekliyor.
Büyüklerimizin ellerini öpmek ve harçlık almak için uzanan ellerimizi, çocuklarımız öpüyor ve ceplerine sıkıştıracağımız harçlıkları bekliyorlar.
Bize de bu kuyrukları yaşatmak düşüyor, gittiği yere kadar 🙂
YASEMİN