Yoklamaya geldim
Toplamaya geldim; lacivert gözlerine düşürdüğüm yıldızlarımı!..
…..
Toplamaya geldim…
Ve göz yaşlarım gibi onları biriktirip avuçlarımda;
Koklamaya geldim!..
Geldim… Geldim işte;
Lacivert gözlerine düşürdüğüm yıldızlarımı toplamaya geldim…
…..
Geldim!..
Gözünün bebeği gibi kalıp kalmadığımı…
Ve yani;
Enginliğinin ortasında beni sarıp sarmadığını hâlâ, bir küçük karacık gibi;
Yoklamaya geldim!..
Fırtınalar koptukça içinde; tutulmaz…
Ve sen çıldırmış gibi döndükçe etrafımda, başımı döndürerek… Ve sen, çırpındıkça ayaklarımın, dizlerimin dibinde…
Ve sanki yutmak istercesine beni, ve içine almak istercesine üzerime abanıp; savrulan ıslak saçlarını kaçırdıkça omuzlarıma…
…Oklamaya geldim; zamanı gözlerinden!..
İşte o an;
Bütüüün,,, sesler,,, vuruldu,,, canevinden!..
…..
İşte o an;
Karaya kesen âlemden bir tek yıldız damladı bitmeyen bir düşüşle…
Bir tek yıldız damladı;
Masmavi!..
Aslında ben ağlamayı bilmiyordum, biliyor musun;
Sen, öğretinceye kadar!
…..
Aslında ben; yıldızlarımın ışığından çekeceksin sanıyordum kendini, tırmanacaksın sanıyordum göğsüme doğru…
Sen, tencerenin kapağında sanıp her ışıltıyı, üstelik gördüğün parıltıları da içindekilerin buharından bildin…
Kaynadın sonra bu yüzden;
Üstünde ve altımda ateşten bulutlar uçuştu, yakıcı!..
…..
Seni değil, senden gelenleri zaptedemedim!
Biliyorsun…
Sonunda döküldüm üstüne pırıl pırıl;
Ama ben “kara”ya kestim!..
…..
Biliyorsun;
Geldim işte yine sana…
Geldim, ama;
Lacivert gözlerine düşürdüğüm yıldızlarımı toplamaya geldim…
Sadece yolumu görecek kadar;
Gözlerine dökülen yıldızlarımdan toplamaya geldim…
——————————————————-
mesajlarınız… mesajlarınız…
Geçenlerde “notlarımdan seçip” yayınlamıştım ya…
Onları okuduktan sonra kısa bir mesaj yazmış; İstanbul Bağlarbaşı’ndan Türkan annem… Diyor ki:
-Canım… “İSKELE OL!..” kısacık bir kelime, ama anlamı çoook büyük. Seni, çocuğum gibi herkese anlatıyorum. Allahü teâlâ muvaffak etsin, amin…
Benim melek kalpli, dudakları dualı anneciğim;
Notlarımın arasındaki (hakikaten yayınlayıp yayınlamamakta tereddüt ettiğim) o; “İskele ol!” ifadesini nasıl da büyük bir dikkatle farketmiş, ve nasıl da cımbızla tutup ayırmışsınız…
Ellerinizden öpüyorum…
İnşaallah yakın zamanda görüşür, ve tanışırız… Sevgiyle.
Ayrıca Suadiye’deki annemin…
Ayrıca Ankara’daki annemin…
Ayrıca Bostancı’daki annemin de ellerinden öpüyorum…
NOT:
“Annem olmak isteyenlere duyurulur” diyeyim de, tam olsun bari!..
Bütün insanlığa sevgiyle…
Stop
Muammer Erkul
02 Ağustos 2001 Perşembe